Draugur og drembnir fræðimenn
Kvikmyndin Týndi kóngurinn (The Lost King) fjallar um skrítna konu sem fer óvænt að sjá Ríkharð 3. alstaðar og tekur að sér að finna líkamsleifar miðaldakonungsins til að hann megi hvíla í friði. Sally Hawkins er kjörin í hlutverk Philippu Langley og myndin er á mörkum þess að vera gamanmynd og hetjusaga. Fyndnin í myndinni tengist því að aðdáendur Ríkharðs eru skrítnar skrúfur og m.a. leitar hún til mikils sérfræðings sem reynist vera með sömu 15. aldar klippingu og kóngurinn alræmdi. Líf hennar sjálfrar er ekkert grín þar sem hún þjáist af síþreytu og hefur verið sniðgengin í vinnunni þess vegna og yngri kona tekin fram fyrir hana. Hún er fráskilin en samt í góðu sambandi við manninn og á tvo drengi. Þegar hún fer á Shakespeare-leikrit grípur hana hyldjúp samúð með kroppinbaknum og síðan fer hinn látni konungur að birtast henni, lengi vel án þess að segja orð.
Í kjölfarið fylgir sagan um deilur Philippu við hið akademíska samfélag sem hefur reyndar verið gagnrýnd fyrir að draga upp skekkta mynd enda er hún í klassískum stíl í myndinni þar sem einmana kona sem veit betur á í höggi við hrokafulla háskólamenn en sjálfir hafa þeir mótmælt því hvernig málin eru sett upp í myndinni og einn raunar farið í mál. Ég hneigist til að vera svolítið á þeirra línu. Kvikmyndin er ágætlega gerð en hún fylgir hefðbundnum frásagnarlögmálum þar sem hindranir og andstæðingar leika sitt hlutverk. Einhvers konar hvörf verða þegar Philippa stendur í litlu bílastæði í Leicester og fær sterklega á tilfinninguna á konungurinn liggi einmitt þar sem síðan verður raunin. Þetta er því tengt að hún er svokallaður „Ricardian“ sem trúir á sakleysi Ríkarðs af morði ungra frænda hans sem er raunar alls ekki ný hugmynd eins og ég hef áður rætt hér.
Önnur hvörf verða þegar hún nær athygli fornleifafræðingsins Richard Buckley eftir að hafa alstaðar komið að lokuðum dyrum hjá fjársterkum aðilum (þetta þekkjum við öll sem sinnum vísindunum og menningunni) en að lokum tekur fagmaðurinn yfir verkefnið og háskólinn hans sem hafði engan áhuga sýnt verkefninu (Lee Ingleby tekur að sér að vera skúrkurinn úr háskólanum) ryðst inn á lokaaugnablikinu og Philippu er ýtt til hliðar þegar Leicesterháskóli eignar sér allt afrekið. Raunar er það í fullu samræmi við nútímaviðmið að rannsakendurnir séu í öndvegi en á 19. öld voru það fyrst og fremst auðmenn og spekúlantar sem leiddu ævintýri af þessari gerð. Í báðum tilvikum er það auðvitað sá sem á peningana sem hirðir heiðurinn. Þar fyrir utan hefur Buckley (leikinn af Mark Addy) einfaldlega rétt fyrir sér þegar hann segir henni að fornleifafræðingar leiti ekki að tilteknu fólki eða fyrirbærum.
Þó að samskipti Philippu við drauginn séu undarleg ná þau samt að vera sérkennilega falleg og innileg og minna mann á þegar sama leikkona átti í sérstæðu sambandi við fiskmenni í óskarsverðlaunamynd. Ríkharður er alltaf í konungakápunni með kórónuna og ólíkt hávaxnari en Philippa; þau eru þannig dæmigert „umage par“ og myndin er skemmtilegust þegar þau ræðast við, áður en allt fer að snúast um kryturnar um hver gerði hvað. Í lokin rekst Philippa á unga leikarann sem varð henni innblástur þegar líf hennar fór að snúast um Ríkarð 3. og er sá talsvert hversdagslegri í raun en hennar ímyndun þannig að hugsanlega markar það endalok draugagangsins.
