Hvirfilbyljakúrekar
Ég man vel eftir kvikmyndinni Stormur (Twister á frummálinu) sem kom til Íslands haustið 1996. Þá var faðir minn látinn og ég allt of menningarlegur til að fara í bíó á svoleiðis myndir en ég hef síðar séð hana í sjónvarpi, jafnvel tvisvar. Finnst hún ekki beinlínis góð en hefur þó sitt aðdráttarafl fyrir okkur hamfaraáhugamenn þannig að ég horfði til enda. Núna hefur verið gerð framhaldsmynd sem VOD-ið kallar Twisters en ætti að kallast á íslensku Stormar til samræmis. Hvað varð af málfarslega metnaðinum? Leikstjórinn er af einhverjum ástæðum náunginn sem gerði Minari, ekki er það augjós kostur og enn síður skilur maður hvers vegna hann tekur að sér svona myndir. Líkt og fyrri myndin fjallar Twisters um ofurhuga sem eltast við stórkostlega skýstróka. Þar á meðal er aðalpersónan Kate sem verður fyrir því óláni í upphafi myndarinnar að missa þrjá vini sína í villtum vindi en hún og einn vinurinn lifa af. Þetta er allt frekar sorglegt, m.a. að í þessu atriði hverfur hinn ágæti leikari Nik Dodani sem lék í Atypical á Netflix. Það mætti sannarlega nota hann meira.
Kate sver þess auðvitað dýran eið að hætta öllum eltingarleik við storma eftir þetta áfall en sogast (eða feykist?) síðan inn í frekari eltingarleik í samfloti við hégómlegu youtube-stjörnuna Tyler og litríkt lið hans; þau eru af einhverjum ástæðum stöðugt æpandi og hlæjandi líkt og vúhú-liðið sem tröllríður frumsýningum í íslensku leikhúsi en virðast þó ekki á lyfjum og ófull. Tyler gengur jafnan um með kúrekahatt og minnir ekki lítið á þekktan íslenskukennara á sama miðli. Þessi hvirfilbyljakúreki sýnir Kate yfirlæti í fyrstu og kallar hana „borgarstelpu“ en þó blasir við nokkurn veginn frá byrjun að Tyler og Kate eiga eftir að ná saman í lokin og fljótlega kemur í ljós að Tyler er ekki skúrkur myndarinnar þó að hann sé vissulega hrokagikkur og ökufantur heldur er bófinn viðskiptajöfur einn með sítt að aftan (á öld Trumps eru allir bisnessbófar með asnalegt hár) sem reynir að hagnast á vindunum með því að kaupa vindsorfið land ódýrt og selja dýrt. Ekki er þetta óvænt flétta; fólk sem vill græða peninga eru ævinlega óvættir í bandarískum bíómyndum sem snúast þó nánast alfarið um að græða peninga.
Ekki ætla ég að „spilla“ myndinni fyrir ykkur enda þarf þess ekki; fléttan er fullkomlega fyrirsegjanleg og krefst ofurskammta af „willing suspension of disbelief“. Eftir smákrytur í byrjun sameinast allir gegn hinum illu stormum sem sjást best í fjarska en hetjurnar okkar hafa það fyrir sið að aka inn í þá, eins og í fyrri myndinni. Eiginlega er ekki mikill munur á kvikmyndunum tveimur, Twisters er glæný bíómynd en andlega þrítug og mun eflaust eldast vel. Fléttan er fullkomlega fáránleg, ekki síst náttúrufræðilega, og myndin nær helst máli þegar hún lýsir youtube-heiminum. Steve McQueen eftirherman Tyler er þrátt fyrir allt heldur meira sannfærandi en sjálf aðalpersónan Kate eða eftirlifandi vinur hennar Javi sem er greinilega afbrigði af hinum sauðtrygga vonbiðli Dobbin úr Vanity Fair en á aldrei séns í kúrekann.
Ég var að vonast til að geta sagt að myndin væri annað hvort „feykilega“ góð eða vond en hún er í raun hvorugt, aðallega ágætis heilalaus afþreying, ekki með öllu sjarmalaus og eflaust góðlátleg og meinlítil skemmtun fyrir ungmenni sem hafa áhuga á veðri og vindum.
